غرور عابد

روزی حضرت عیسی از صحرایی می‌گذشت

در راه، به عبادت‌گاه عابدی رسید

 و با او مشغول سخن گفتن شد

در این هنگام جوانی که به کارهای زشت 

و ناروا مشهور بود، از آن جا می‌گذشت

 وقتی چشمش به حضرت عیسی و مرد عابد افتاد

 پایش سست شد و از رفتن باز ماند همان جا ایستاد و گفت

خدایا من از کردار زشت خویش شرمنده‌ام

 اکنون اگر پیامبرت مرا ببیند و سرزنش کند

 چه کنم خدایا عذرم را بپذیر و آبرویم را مبر

چشم عابد که بر جوان افتاد

 سر به سوی آسمان بلند کرد و گفت

خدایا! مرا در قیامت با این جوان گناه‌کار محشور مکن

در این هنگام خدای برترین به پیامبرش 

وحی فرمود که به این عابد بگو ما دعایت

 را مستجاب کردیم و تو را با آن جوان محشور نمی‌کنیم

 چه او به دلیل توبه و پشیمانی

 اهل بهشت است و تو

 به علِّت غرور و خودبینی، اهل دوزخ